Długo ...

Długo się zastanawiałam nad powstaniem tego posta. Bo dlaczego miałabym go pisać, czy w ogóle jest mi on potrzebny? chyba tak bo to moje miejsce to mój świat bo to ja żywa i czująca istota ludzka. Dzielę się tym co tworzę bo tworzę dla Was by sprawiać  Wam radość, której mi tak bardzo brakuje.

Ponad 2 lata temu świat mój wywrócił się do góry nogami uległam nieszczęśliwemu wypadkowi, który do dnia dzisiejszego odznacza się ogromny piętnem na mojej psychice. 

Były trudne miesiące gdy tylko leżałam w oczekiwaniu na pomoc byłam przykuta do łóżka zupełnie pozbawiona sił. 

Kolejnym etapem mojego funkcjonowania to był wózek inwalidzki przykre osobiście dla mnie  doświadczenie ale nigdy nie myślałam, że ten mój stan jest moim punktem docelowym.  Chciałam więcej niż miałam chciałam dawnego życia chciałam chodzić chciałam dawnej JA - powtarzałam sobie w myślach to jeszcze nie Twój cel, daj radę wytrzymaj. Płakałam cale noce by nikt nie widział by córeczka nie cierpiała widząc mamę taką słabą, ćwiczyłam, ćwiczyłam i płakałam. Dziś poruszam się o dwóch kulach samodzielnie ale nadal to nie moje życie. Jestem inwalidą - Boże jaki miałeś w tym cel by mnie tak zastopować. Tyle miałam jeszcze do zrobienia tyle jeszcze do zobaczenia aż tyle do wypróbowania.

Teraz przyszedł czas żegnać się z dawnym życiem i powitać nowe czy będzie lepsze tego nie wiem lecz boję się każdego dnia gdy budzę się w nowym życiu.

Dzięki Wam i mojemu szyciu jestem tu gdzie jestem w punkcie bo to nadal rozbieżność dróg mojego życia. Może kiedyś powiem dziękuję Boże za to nowe życie.

Szukam nadal pozytywów choć łatwo ulega się presji złych myśli.

Dziękuję za to miejsce za Was i za moje szyjątka. To one mają w sobie tą moją skrywaną radość każdemu daję kawałek mojego serca.

                                           A tym czasem literki i misie urodzinowe